Спроба пяра Вясна Зніклі хмары снегавыя, Уцякла ад нас зіма, І прыйшла вясна-красуня — Уся прырода ажыла. Ручаі загаманілі, У

Жыццё Жыццё — гэта толью імгненні, Якія так ярка і хутка ляцяць. Жыццё — гэта сэрцаў імкненні, Што праз стагоддзі

Минуя деревни, аулы, станицы,  Сменилася эра, проходят века… Не чувствуя время, не зная границы Плывут и плывут над землёй облака.

АКРОСТИХ Хандрят предвесенние дни Оливково-чёрным цветом. Чумазо-чудные огни Угрюмым мерцают светом. Впотьмах растворяется звук Прелюдией горькой пьесы. Античным движением рук

Триолет Бабушке Я люблю твои теплые руки И прогулки былые под вечер. Через годы и важные встречи Я люблю твои

Разбей моё сердце, танцующий Бог! Стены сметай разрушеньем. Хлопнула дверь. Дальше — новый порог. Смерть равносильна рожденью. Цепи распутав, срывай

З чаго пачынаецца сцежка жыцця? 3 голасу маці і мовы роднае. У кожнай краіны — мова свая, Самая лепшая і

У лесе я не адна, У лесе не адзінокая, Што бярозка, то мне сястра, I сяброўкай — кожная сосенка. Абдыму

Иссякла снежная осада…  Сгорела заживо, дотла. И утро после снегопада Укрыто, млея от тепла. А дерева… Как в мыльной пене,

У аснову яе пакладзены падзеі, што адбываліся ў гады Вялікай Айчыннай вайны ў жыцці маці аўтара — Марыі Восіпаўны, якая