Аляксандр Казека: “Белорусская наша сторонка”, “Ведаеш, а сёння мне здалося”

Белорусская наша сторонка,
Родниковых мелодий земля,
Как легко и до удали звонко
Льется чистая песня твоя.

Не могу до зари надышаться
Колдовством твоих летних ночей,
Где влюбленным, в преддверии счастья,
Неусыпно поет соловей.

Не могу досыта наглядеться
В твоих дней васильковую синь.
Там, как образ далекого детства,
Журавлиный мне чудится клин.

Белорусская наша сторонка,
Всем нам с детства родная земля.
Навсегда остаётся со мною
Журавлиная песня твоя.
***
Ведаеш, а сёння мне здалося,
Што мяне зусім не засталося,
I глыбінь душы маёй раднік
Раптам абмялеў і ціха знік…
Я б хацеў аазісам пустыні
Напаіць пяскоў бясконцых плыні,
Чорствасці людской пустэчу-ляда
Пераўтварыць цвітучым садам.
Знішчыць злога лёсу пустазелле
Іскрамётнай радасцю, вяселлем,
Каб яно ўдачу нарадзіла,
I мая смяялася Радзіма
Светлымі, шчаслівымі вачыма,
Быццам закаханая дзяўчына,
Пахам спелых траў на сенажаці,
Ціхім смуткам у чаканні маці,
Некранутым хараством прыроды,
Сціплай працавітасцю народа,
Каласоў вагой на жытнім полі —
I другой мне не патрэбна долі.
Дык відаць дарэмна мне здалося,
Што мяне зусім не засталося —
Зліўся ў глыбіні раднік імклівы
3 велічнай душой маёй Радзімы.